Becoming a Sydneysider

Afgelopen maandag begon dan hetgeen waarvoor ik naar Australië ben gekomen: mijn stage. Die ochtend kon ik er erg moeilijk uitkomen. Zoals ik er tot nu toe elke ochtend moeilijk uit kan komen, nadat ik wel elke nacht om 5u wakker word. Via Google Maps leek de afstand naar de universiteit te voet wel mogelijk. Dit was echter niet zo.. Na een barre tocht van anderhalf uur, waarbij het ook nog eens begon te regenen, kwam ik eindelijk aan op de universiteit. Mijn overhemd was van de voorkant doorweekt, maar door de aangename temperatuur had ik er gelukkig niet echt last van. De professor van de vakgroep had er nog minder last van kon ik zien aan de brede lach op zijn gezicht toen ik zijn kantoor binnen liep om me voor te stellen. Hij raadde me dan ook aan voortaan de bus te pakken.. Daar was ik halverwege mijn tocht ook al achter gekomen.

Na een kort introductiepraatje kreeg ik van hem vervolgens een rondleiding langs de faciliteiten en werd ik voorgesteld aan mijn collega’s. Ik kwam er al snel achter dat ik niet de enige Nederlander ben binnen de groep. Het is de tweede taal en zelfs mijn professor spreekt het aangezien hij een aantal jaren in Delft een positie heeft gehad. Het centrum waar mijn groep zich bevindt heet ‘The Australian Centre of Excellence for Quantum Computation & Communication’. Een hele mond vol, maar het is dan ook een heel groot onderzoek verspreid over meerdere universiteiten binnen Australië en bestaande uit een samenwerking met 12 nationale en internationale partnerorganisaties.
Het onderzoek zelf is weer opgesplitst in meerdere ‘research programs’. Onze groep houdt zich bezig met het begrijpen van de fysica achter de koppeling tussen qubits en de omgeving. Deze uitleg is een beetje technisch, maar hopelijk wel een beetje begrijpelijk. Een qubit kan gezien worden als de kwantummechanische tegenhanger van de klassieke bit. Echter waar een bit vooraf gedefinieerd is als een ‘nul’ of een ‘één’ kan een qubit zowel een ‘nul’ als een ‘één’ zijn; oftewel een superpositie van beide staten. Pas op het moment dat een qubit gemeten wordt is zijn staat definitief bepaald als een ‘nul’ danwel een ‘één’. Helaas is de staat van een qubit door interacties met de omgeving moeilijk stabiel te houden. Onze groep probeert dan ook te begrijpen welke interacties er plaats vinden en op welke manier deze de qubit beïnvloeden om deze invloeden te kunnen minimaliseren. Op deze manier proberen we er voor te zorgen de qubit langer stabiel te houden.

Wat ik de komende tijd zal gaan doen is me bezig houden met een specifieke opstelling. Hierbij exciteren we elektronen in Erbium-atomen, welke gedoteerd zijn in ons sample. Deze excitatie kunnen we vervolgens uitlezen met behulp van een ‘ladingssensor’. Op deze manier kunnen we deze fysica dus proberen te begrijpen en te beïnvloeden. Echter willen we op een hogere frequentie kunnen meten aangezien we verwachten dat er zich processen afspelen die we op dit moment niet kunnen zien. Mijn taak is dan ook om deze meetfrequentie te verhogen.

Goed. Deze week ben ik vooral aan het werk geweest en heb ik veel artikelen gelezen om me wat te verdiepen in de theorie, die ik zojuist een beetje beschreven heb. Daarnaast was ik ook erg druk bezig met inburgeren om zo snel mogelijker als Sydneysider door het leven te gaan. Zo moest ik nog een vaste verblijfplaats regelen aangezien ik namelijk tot afgelopen vrijdag een hostel geboekt had. Vorig weekend ben ik daarom via Gumtree (de Australische variant van Marktplaats waarop echt ALLES aangeboden wordt) direct op zoek gegaan naar een kamer in Oost-Sydney, het liefst zo dicht mogelijk bij de universiteit. Helaas had ik bij veel advertenties weinig kans omdat ze iemand zochten voor de lange termijn. Uiteindelijk heb ik op een paar van mijn reacties een uitnodiging gekregen. Van deze uitnodigingen sprong er één uit. Hier ben ik dan ook als eerst langs gegaan, op dinsdagavond.

Bij binnenkomst van de woning had ik eigenlijk al besloten dat dit huis ideaal voor mij zou zijn. De slaapkamer was redelijk ruim en er stond al een bed, kast en een bureau. Daarnaast was de ligging perfect, zag het huis er goed uit en waren de bewoners erg relaxt! Gelukkig waren ze ook positief over mij en is dit daarom sinds afgelopen vrijdag mijn nieuwe onderkomen!! Mooie meevaller is bovendien de huur: slechts 210AUD inclusief GWL.. Dat is ongeveer €150.. PER WEEK! Alle prijzen zijn hier namelijk per week, wat dus neerkomt op een huur van ongeveer 900AUD per maand. Wat zoals gezegd goedkoop is aangezien anderen voor deze prijs een ‘roommate’ zoeken. Dit betekent dat je dus met z’n tweeën op één kamer slaapt.. Ik heb dus niets te klagen :)

Verder heb ik nu een Australisch telefoonnummer, een bankrekening en vanaf aankomende dinsdag ook een fiets! Fietsen is hier, in tegenstelling tot de grote steden in Nederland, totaal niet populair. Sterker nog: automobilisten haten fietsers, er zijn nauwelijks fietspaden en het is erg onveilig. Alleen al in Sydney is er één dodelijk fietsongeluk per drie weken. Vandaar dat het ook belangrijk (en verplicht) is een helm te dragen en erg goed op te letten. Omdat er zo weinig rekening gehouden wordt met de fietsers weet niemand ook waar ze mogen rijden. Soms moet je op de stoep fietsen, soms op de weg, soms op de busbaan, soms op de snelweg en héél soms op het fietspad. Om het nog wat lastiger te maken voor mij rijden ze hier ook nog een links in plaats van rechts van de weg. Maar ondanks dit alles heb ik toch maar een fiets gehaald. Het geeft me namelijk veel vrijheid, en op deze manier hoef ik ook niet steeds de bus te pakken. Ook al is het openbaar vervoer, wat eigenlijk alleen maar uit buslijnen bestaat, hier uitstekend geregeld.

Echter mis ik hier wel mijn normale ontbijt en lunch. Ik zoek namelijk nog steeds een goede locatie waar ik oer-Hollands brood kan halen. Brood is hier namelijk niet zo populair, waarschijnlijk ook omdat het erg duur is. Eigenlijk denk ik daarom dat het beter is om een goede vervanger te vinden voor de komende tijd. Zo maar eens even uitgebreid in de supermarkt kijken hier. Daarnaast begin ik nu eindelijk te wennen aan het kraanwater.. Ik heb namelijk nog nooit zoiets smerigs gedronken als Australisch kraanwater! Het smaakt heel erg naar chloor en is het best te vergelijken met zwembadwater. Het gekke is dat de meeste mensen hier het wel gewoon drinken. Toen ik deze week met mijn vakgroep ging lunchen bij een Thais restaurant kregen we zelfs pitchers met kraanwater. Iedereen dronk het en ik was de enige die problemen had met die smerige smaak. Iedereen vertelde me dat het snel went, en ik moet zeggen dat ik het nu al wat makkelijker weg krijg. Gelukkig hebben ze ook gefilterd water op het werk.

Gisteren heb ik ook voor het eerst de toerist uitgehangen. Samen met Bob, ook van de UT, ben ik naar Manly geweest. Beter bekend als surfer’s paradise. De sfeer die er hing was dan ook fantastisch, erg laid back. Om bij Manly te komen moet je de baai oversteken met een ferry. De tocht komt langs het Opera House en geeft ook een erg mooi uitzicht over de stad (foto’s volgen). Het weer is gelukkig ook beter aan het worden. Na een aantal dagen regen, wat erg ongewoon is voor deze tijd van het jaar, scheen gisteren eindelijk de zon. Nu is het wederom erg lekker weer, hopelijk houden we dit vast!
Ik ga even wat boodschappen doen. Tot de volgende update!