Australia Day, de Big Bash en surfen!

Hey Nederland! De afgelopen tijd is er weer genoeg gebeurd, dus het is hoog tijd voor een update. Volgens mijn blog ben ik vorige keer geëindigd aan de vooravond van een avond stappen in Newtown. Een alternatieve wijk die juist daarom steeds populairder wordt. In de ene bar staan jaren zeventig hippies met een enorme snor en lang haar, en in de andere bar staan dan weer punkers. Leuke avond gehad daar, maar niet al te laat gemaakt. Wellicht kom ik hier binnenkort nog een keer terug aangezien mijn oud-huisgenoot hier een kamer zoekt, mooie gelegenheid om daar nog een keer uit te gaan dus.

Deze oud-huisgenoot woont nu overigens in Maroubra, vlakbij het strand. En we hebben afgesproken daar binnenkort een keer te gaan surfen. Want sinds ik hier ben sta ik al te trappelen om een keer naar het strand te gaan met een board onder mijn arm. En gelukkig is het afgelopen zaterdag waarheid geworden! Ik heb een jongen ontmoet hier die binnenkort naar Bali verhuist en aan mij zijn surfboard voor een schijntje wil verkopen. Bovendien zou hij me tot zijn vertrek een beetje leren hoe dat surfen nou echt moet. Gelukkig heeft hij twee boards, dus konden we afgelopen zaterdag samen het water op. Ik kwam er al snel achter dat surfen heel wat meer is dan alleen een golfje pakken en een paar mooie bochtjes maken. Het pedellen naar het diepere water, door de golven, is retezwaar. Laat staan het evenwicht houden als je op je board ligt of zit! Gelukkig kreeg ik het langzamerhand wat beter onder controle en heb ik zelfs al een aantal golven gepakt! Daarnaast is het me ook al gelukt om een keer te blijven staan op mijn board (ik ben er overigens wel 10x van af gesodemieterd..). Mijn vriend, Louis, zei dat ik het goed gedaan had voor een eerste keer, zoals een trainer dat hoort te zeggen om zijn pupil aan te moedigen ;) Het idee is om zijn board dus over te nemen, en nog een aantal keren tijdens de weekenden te surfen. Ik heb tijdens mijn eerste surfervaring al wat medesurfers ontmoet, dus dat gaat helemaal goed komen. Daarnaast wil Matt dus ook nog een keertje met mij gaan surfen. Na mijn verblijf hier denk ik dat ik het board mooi meeneem in de camper tijdens mijn nareis met Anna. Dan kunnen we er samen nog plezier van hebben :)

Verder heb afgelopen weekend een afscheidsfeestje van een collega gehad. Heerlijk laat geworden en uiteindelijk om, god mag weten wat voor reden, de avond afgesloten in een gaybar. De aankleding in deze bar was frapant genoeg in de stijl van een kerk. Met een stoel voor de priester, met allemaal van die houten kerkbankjes die écht niet lekker zaten. Waarschijnlijk de enige keer dat ik het ooit zal zeggen, maar ik had echt last van mijn kont na mijn bezoek aan de gaybar..

Daarnaast ben ik afgelopen zondag het Chinees nieuwjaar gaan vieren met Yum Cha. Dit is een Chinese brunch, welke plaatsvond in een Chinees restaurant in Chinatown. Zoals al eerder gezegd is de Chinees hier heel anders dan de Nederlandse (de Nederlandse heeft namelijk vooral Indonesische gerechten). Het voedsel is anders dan wat ik gewend ben van de Westerse keuken. Er was ook een Chinees meisje, Joyce, bij ons gezelschap; dat was maar goed ook want zo wisten we tenminste wat we bestelden. Althans, dat dachten we.. Tot er opeens een schaaltje op tafel stond met een aantal gebakken stukken ‘vlees’. Het bleek te gaan om kippenklauwen. Na er een tijdje afgrijselijk naar gekeken te hebben toch maar een kippenklauw bemachtigd om te versnaperen. Het idee is dat je de klauw aan het scheenbeentje vastpakt en vervolgens het kleine beetje vlees dat aan de voet zit eraf zuigt. De ‘tenen’ kun je stuk voor stuk afbijten. Een heel raar idee omdat het best wel op een babyhandje lijkt. Vervolgens spuug je het stukje bot dat in de ‘teen’ zit weer uit. Ik vond het niet zo heel smakelijk, maar volgens mij genoot Joyce er wel van.

Na de brunch met Pat en Matt de middag weer aan het strand doorgebracht, en daar ook wat gegeten. Vervolgens terug gefietst vanaf het strand naar huis, want mijn huisgenoot heeft sinds een week ook een fiets. Halverwege vertelde hij me dat hij het fietsen niet zo comfortabel vond omdat hij elk steentje op de weg voelde; bleek hij dus al een lekke band te hebben. Tegen mijn advies in is hij er echter op door gefietst tot we thuis waren. Hij is trouwens wel erg ongelukkig, want de dag ervoor had zijn zus een ongeluk met de auto gehad waardoor deze niet meer kan rijden. Helaas waren ze alleen verzekerd voor de andere partij en loopt de schade dus in de duizenden dollars. Dat betekent dus ook voor mij geen auto meer de komende weken..

Verder heb ik vorige week woensdag ook een afscheidsetentje gehad van een andere collega, Pablo. Aangezien zijn vriendin Chinees is werden we uitgenodigd om hot pot te komen eten. Erg gezellige avond, en hot pot is echt lekker man. Als een soort Chinese fondue zou je het kunnen omschrijven.

De andere dingen die ik gedaan heb is helaas iets te lang geleden, dus ik ga verder met random verhalen in niet-chronologische volgorde. Dus vanaf hier kan het een beetje chaotisch overkomen, maar dat typt het makkelijkst voor mij :)

Ik ben op een woensdagavond naar de cricket geweest met een aantal collega’s. Cricket mag je hier denk ik wel de nationale sport noemen. Zelf snap ik niet zo goed wat de mensen hier in het echte cricket zien. Het is nog het best te vergelijken met honkbal. Alleen draait het hier NIET om zoveel mogelijk hard tegen een bal aan te meppen, maar is het de bedoeling dat je met je ‘bat’ de wicket (drie paaltjes die achter je staan) verdedigt. Een echte cricketwedstrijd duurt één dag of vijf dagen. Hoe langer de wedstrijd duurt hoe minder risico er genomen wordt en hoe saaier het dus ook is.

Gelukkig is er voor mensen zoals ik ook een vier uur durende variant: The Big Bash. En dat is geniaal!! Omdat het maar zo kort is wordt er veel meer gemept, lijkt het dus meer op honkbal, en is het veel leuker. Toch is het een aparte ervaring, omdat vier uur naar een wedstrijd kijken nog steeds erg lang is. Vandaar ook dat er van alles om de wedstrijd heen gebeurt. Om de mensen bezig te houden worden er continue muziekspelletjes gedaan, gaat er een camera rond door het publiek met een bepaalde opdracht. Zo is er de danscamera, de kuscamera, de luchtgitaar camera en ga zo maar door. Als je in beeld komt moet je de opdracht van dat moment uitvoeren. Mijn collega’s kwamen nog in beeld en mochten dansen. Af ent toe werden er ‘home runs’ geslagen en dat betekent juichen, kijken naar de dansende cheerleaders en omhoog spuitende vlammen. Na een vier uur durende show bleken we ook nog eens gewonnen te hebben met 179-170! Cricket is niets voor mij maar de Big Bash wil ik vaker bijwonen, wat een feest! Al draait het niet echt om het cricket, maar meer om alles er om heen.

Vrijdag, twee of drie weken geleden ben ik naar de Opera House bar geweest, een bar naast de Opera House aan de waterkant. In de avond is het uitzicht op het Central Business District (CBD) en de Harbour Bridge erg mooi. Ik denk niet dat ik eerder op zo’n mooie locatie een drankje gedaan heb. Na hier een paar uur geborreld te hebben was het tijd om naar de volgende pub te gaan in het CBD, waarna we het nodig vonden om een taxi te pakken naar ‘de Cross’, King’s Cross. De buurt waar volgens mij alleen maar gefeest wordt. Hier tot in de vroege uurtjes pasjes gemaakt waarna ik, net als in Nederland, met een broodje kebab de nacht afsloot. De Turkse man sprak natuurlijk ook een paar Nederlandse woorden: kijken, kijken, niet kopen..

Overigens was het de volgende dag, zaterdag, helemaal mis gegaan op King’s Cross. Massale vechtpartijen op straat waardoor er nu nog strengere regels gelden voor de kroegen in deze buurt. Uitgaansgeweld is namelijk een groot probleem hier. Alleen al sinds ik hier ben zijn er zeker drie mensen overleden door uitgaansgeweld binnen Sydney en liggen er minstens nog een handjevol in coma. Eén vent heeft het helemaal bont gemaakt door twee weken geleden vier mensen het ziekenhuis in te slaan. Ze kunnen hier helaas niet zo goed tegen drank als in Nederland.
Een andere vrijdag heb ik het weekend ingeluid door de halve finale tussen Federer en Nadal te kijken in de pub. Er zijn hier zoveel pubs, ze hebben allemaal goed eten en zijn allemaal gezellig. Geen wonder dat ik er dan ook redelijk vaak te vinden ben.

Oh, en ik vertelde dus dat ik Louis had ontmoet om mee te gaan surfen. Ik had hem ontmoet op Australia Day (of zoals de Aboriginals het noemen: Invasion Day). Dat is de dag waarop de eerste Engelsen hier settelden. Ik heb dit gevierd bij Daniel, die ook nog eens jarig was op die dag. Australia Day is simpelweg iets Australisch aan trekken, bier drinken, barbecueën en van de zon genieten. Dan had er nog een paar extra ingrediënten aan toegevoegd, namelijk: ontzettend veel punch drinken en beerpong spelen. Daarnaast zijn we ook nog even naar het strand geweest aan het eind van de middag. Misschien niet zo’n slim idee in de toestand waarin we verkeerden, maar we zijn allemaal heelhuids terug gekomen. Het feest was verder erg leuk, en ik heb er veel nieuwe mensen leren kennen. Gelukkig waren we de maandag na Australia Day vrij. Zo gaat dat hier namelijk: als een feestdag in het weekend valt, ben je de maandag na het weekend gewoon vrij. Zo krijg je elk jaar evenveel vrije dagen, of de feestdag nu wel of niet in het weekend valt. Ik herinner me trouwens dat ik deze maandag hard nodig om te herstellen. Ik had volgens mij 6 van de 7 dagen hiervoor namelijk of de pub bezocht, of een andere gelegenheid om te borrelen. Over de pub gesproken: ik ga dus ook nog steeds op dinsdagavond pubquizen. En met steeds meer succes. De afgelopen twee weken zijn we 3de geworden (van de 20 ofzo..), oftewel een waardebon voor een aantal gratis biertjes elke week!

Goed, hier laat ik het bij. Anders kan ik net zo goed gelijk een boek schrijven. Het zal overigens een van mijn laatste updates zijn aangezien het einde van mijn stage al in zicht komt. Dit weekend komt Jouri bij me langs, een vriend uit Enschede, die stage gaat lopen in Wollongong (100 km ten zuiden van Sydney). Dus dat beloofd weer een mooi weekend te worden!!